Ang banghay ay tumutukoy sa estruktura o balangkas ng isang kwento. Isa ito sa mga pangunahing elemento ng naratibo na nagpapakita ng maayos na pagkakasunod-sunod ng mga pangyayari mula sa simula hanggang wakas. Ang banghay ay mahalaga sapagkat ito ang nagbibigay direksyon at organisasyon sa kwento, na tumutulong sa mambabasa o tagapakinig upang masundan at maunawaan ang daloy ng mga pangyayari.
Ang Tsina ay isang sibilisasyon na umabot ng libu-libong taon, at isa na gumawa ng ilan sa mga pinakamahalagang kontribusyon sa modernong lipunan. Mula sa kanilang mga groundbreaking na imbensyon hanggang sa kanilang mayamang kultura at kasaysayan, hindi nakakagulat na ang sibilisasyong Tsino ay nag-iwan ng marka sa hindi mabilang na mga aspeto ng ating buhay.
Ang korido ay isang uri ng panitikang Filipino na naglalaman ng mga kuwento o salaysay na isinulat sa anyong patula. Kilala ito bilang isang awit o tula na nagpapahayag ng mga kabayanihan, mahiwagang pangyayari, at alamat.
Ang klaster ay isang termino na madalas gamitin sa iba’t ibang konteksto, ngunit ang pangunahing kahulugan nito ay may kinalaman sa pagsasama-sama o pagkakabukod-bukod ng mga bagay o yunit na magkakapareho o may mga katangian na iisa o magkakaugma.
Ang pang-ugnay ay bahagi ng pananalita na ginagamit upang pagdugtungin ang mga salita, parirala, sugnay, o pangungusap sa loob ng isang pahayag. Ito ay mahalaga upang maging malinaw, lohikal, at organisado ang daloy ng ideya sa pagsulat o pagsasalita. Ang pang-ugnay ay may tatlong pangunahing uri: pang-angkop, pang-ukol, at pangatnig.
Ang parirala ay isang lipon ng mga salita na walang buong diwa at hindi nagsisimula sa malaking titik o nagtatapos sa tamang bantas. Hindi tulad ng pangungusap, ang parirala ay walang paksa at panaguri na nagpapahayag ng kompletong ideya. Gayunpaman, ito ay ginagamit upang magbigay ng karagdagang detalye o paliwanag sa isang pangungusap. Maaaring binubuo ito ng mga salitang pangngalan, pang-uri, pandiwa, o iba pang bahagi ng pananalita na magkakaugnay.
Ang sanaysay ay isang uri ng sulatin na nagpapahayag ng ideya, opinyon, o damdamin ng may-akda tungkol sa isang tiyak na paksa. Maaari itong maging pormal o di-pormal, depende sa layunin ng pagsulat at sa target na mambabasa. Sa pormal na sanaysay, ginagamit ang masusing pananaliksik, lohikal na paliwanag, at maayos na organisasyon ng mga ideya upang magbigay ng impormasyon o maglahad ng argumento. Samantala, ang di-pormal na sanaysay ay mas malaya, personal, at karaniwang nagpapakita ng saloobin, karanasan, o pananaw ng may-akda sa isang mas magaan na paraan.
Mahalagang pag-aralan ang denotatibo at konotatibo na kahulugan ng mga salita dahil ito ay nagbibigay sa atin ng mas malalim na pag-unawa sa wika at komunikasyon. Ang denotatibo ay tumutulong sa atin na maunawaan ang literal o eksaktong kahulugan ng mga salita, na mahalaga sa pormal na diskurso, edukasyon, at agham.
Ang katinig ay mga titik sa alpabetong Filipino na binibigkas gamit ang harang o pag-ipit ng hangin sa iba't ibang bahagi ng bibig, tulad ng labi, dila, o ngalangala. Ito ay naiiba sa patinig, na malayang binibigkas nang walang harang. Ang mga katinig ay mahalaga sa pagbubuo ng mga salita dahil kadalasang kasama ito ng mga patinig.
Si Boyet ay may alagang aso. Ang tawag niya dito ay Tagpi. Puting-puti ang makapal na balahibo ni Tagpi. Sa bandang likod ay mayroon itong isang malaking tagpi na kulay itim. Iyon ang dahilan kung bakit tagpi ang itinawag ni Boyet sa kanyang aso. Mahal na mahal niya si Tagpi. Palagi niya itong pinaliliguan. Binibigyan niya ito ng maraming masasarap na pagkain at tubig. Madalas din niya itong ipinapasyal.