Ang pang-ugnay ay bahagi ng pananalita na ginagamit upang pagdugtungin ang mga salita, parirala, sugnay, o pangungusap sa loob ng isang pahayag. Ito ay mahalaga upang maging malinaw, lohikal, at organisado ang daloy ng ideya sa pagsulat o pagsasalita. Ang pang-ugnay ay may tatlong pangunahing uri: pang-angkop, pang-ukol, at pangatnig.
Ang parirala ay isang lipon ng mga salita na walang buong diwa at hindi nagsisimula sa malaking titik o nagtatapos sa tamang bantas. Hindi tulad ng pangungusap, ang parirala ay walang paksa at panaguri na nagpapahayag ng kompletong ideya. Gayunpaman, ito ay ginagamit upang magbigay ng karagdagang detalye o paliwanag sa isang pangungusap. Maaaring binubuo ito ng mga salitang pangngalan, pang-uri, pandiwa, o iba pang bahagi ng pananalita na magkakaugnay.
Ang sanaysay ay isang uri ng sulatin na nagpapahayag ng ideya, opinyon, o damdamin ng may-akda tungkol sa isang tiyak na paksa. Maaari itong maging pormal o di-pormal, depende sa layunin ng pagsulat at sa target na mambabasa. Sa pormal na sanaysay, ginagamit ang masusing pananaliksik, lohikal na paliwanag, at maayos na organisasyon ng mga ideya upang magbigay ng impormasyon o maglahad ng argumento. Samantala, ang di-pormal na sanaysay ay mas malaya, personal, at karaniwang nagpapakita ng saloobin, karanasan, o pananaw ng may-akda sa isang mas magaan na paraan.
Mahalagang pag-aralan ang denotatibo at konotatibo na kahulugan ng mga salita dahil ito ay nagbibigay sa atin ng mas malalim na pag-unawa sa wika at komunikasyon. Ang denotatibo ay tumutulong sa atin na maunawaan ang literal o eksaktong kahulugan ng mga salita, na mahalaga sa pormal na diskurso, edukasyon, at agham.
Ang katinig ay mga titik sa alpabetong Filipino na binibigkas gamit ang harang o pag-ipit ng hangin sa iba't ibang bahagi ng bibig, tulad ng labi, dila, o ngalangala. Ito ay naiiba sa patinig, na malayang binibigkas nang walang harang. Ang mga katinig ay mahalaga sa pagbubuo ng mga salita dahil kadalasang kasama ito ng mga patinig.
Si Boyet ay may alagang aso. Ang tawag niya dito ay Tagpi. Puting-puti ang makapal na balahibo ni Tagpi. Sa bandang likod ay mayroon itong isang malaking tagpi na kulay itim. Iyon ang dahilan kung bakit tagpi ang itinawag ni Boyet sa kanyang aso. Mahal na mahal niya si Tagpi. Palagi niya itong pinaliliguan. Binibigyan niya ito ng maraming masasarap na pagkain at tubig. Madalas din niya itong ipinapasyal.
Masama ang loob ni Zandrey habang minamasdan niya ang kahabaan ng bakuran nila. Bitbit niya sa kanang kamay ang isang lata ng pinturang puti at sa kaliwang kamay ang brotsang gagamitin sa pagpipintura.
Mahirap lamang ang pamilya ni Boyet. Ang ama niyang si Mang Delfin ay isang magsasaka subalit walang sariling lupa. Inuupahan lamang nito ang tinatamnan ng palay. Ang ina naman niyang si Aling Pacing ay simpleng maybahay lamang.
Mula sa kanyang pagsilang ay maliit na ang isang paa ni Mutya. Malambot iyon at nakabaluktot. Nang siya ay lumaki-laki, pinasuri siya ng kanyang mga magulang sa mahuhusay na mga doctor. Ang sabi ng mga doctor ay wala na iyong remedyo. Habambuhay na raw magiging lumpo si Mutya. Labis na nalungkot at naawa sa kanya ang mga magulang.
Minsan, may isang hari na may tatlong anak na mahal na mahal niya. Ang isa sa kanila ay nagngangalang Psyche, na siyang pinakabata at pinakamaganda. Mahal na mahal ng mga tao si Psyche na kahit ang diyosa na si Venus, na napakaganda, ay hindi maihambing.